Tot slot

Het bericht over Cartagen was mijn laatste bericht van mijn reis door Zuid en Midden Amerika (ik had tijdens mijn reis Colombia overgeslagen omdat ik erg achter liep met de berichtjes). Dat was het dan! Wat een bijzondere ervaring om 7.5 maanden uit een grote rugzak te leven en meer dan 30 000 kilometer over land en water af te leggen. Wanneer ik de kilometers die ik in de lucht heb afgelegd erbij tel heb ik bijna 60 000 kilometer gereisd (ongeveer anderhalf keer een rondje om de aarde). In deze 7.5 maanden heb ik veel gezien en meegemaakt en kan ik wel zeggen dat ik als een ander mens ben teruggekomen. De andere culturen, de mensen die ik onderweg heb ontmoet en de prachtige locaties die ik heb bezocht zorgen ervoor dat dit niet de laatste keer is dat ik ga backpacken. Waarschijnlijk zal ik de volgende keer wel iets minder lang weg gaan en iets minder vlug reizen. Het was namelijk niet altijd even makkelijk om 30 000 kilometer af te leggen in 7.5 maanden en dit leverde mij af en toe wel wat stress op. Het langste dat ik namelijk in een hostel ben gebleven was vijf dagen omdat ik toen surflessen nam. Ik merkte dat ik af en toe een vakantie nodig had van mijn vakantie. Ik heb zo snel gereisd omdat ik zo veel mogelijk wou zien van Zuid en Midden Amerika, maar wanneer je drie a vier weken per land hebt in Zuid Amerika en een a twee weken per land in Midden Amerika (de landen in Midden Amerika zijn wat kleiner dan in Zuid Amerika) dan kan je nooit alles zien. Ik zou het de volgende keer dus iets rustiger aan doen en meer genieten van de plekken die je wel ziet.

Als ik terug kijk had ik deze reis voor geen goud willen missen. Het was inderdaad niet makkelijk om na deze avonturen weer thuis te komen en weer in het normale leven te stromen. Ik heb hier zelfs nog steeds af en toe moeite mee, maar als ik terug in de tijd zou kunnen gaan en weer dezelfde keuze/kans zou krijgen zou ik het zo weer doen! Ik heb veel over me zelf geleerd en ik ben een bijzondere levenservaring en passie rijker. Het reizen is een geweldige ervaring.

Mocht je zelf de kans krijgen om zo'n mooie reis te kunnen maken dan kan ik je dit van harte aanraden. Take a leap of faith and start your adventure! Ik heb van te voren lang getwijfeld of ik dit wel of niet zou doen en of ik zou wachten totdat ik iemand vond om samen mee te reizen of alleen zou gaan. Uiteindelijk ben ik alleen gegaan en dat ging erg goed. Je ontmoet zo veel mensen in de hostels en de andere backpackers zijn vaak erg open en vriendelijk. Het voelt bijna alsof je vrienden ontmoet die je lang niet hebt gezien, zo makkelijk gaat het ontmoeten van nieuwe mensen in de hostels. Waarschijnlijk weet de gemiddelde backpacker hoe het is om alleen te zijn en zoeken zij ook wat gezelligheid. Gecombineerd met de zeer vriendelijke lokale bevolking die je over het algemeen niet met rust laat in de lokale bus en je de oren van het hoofd vragen (mits je een beetje Spaans praat), zorgen ervoor dat je niet vaak alleen bent. Dit was even wennen toen ik terug kwam, want de gemiddelde Nederlander is toch iets meer op zich zelf en minder open.

Mijn reis door Latijns Amerika is zeer goed verlopen en ik heb geen vervelende momenten gehad. Landen als Honduras of Colombia staan niet bekend als zeer veilig, maar ik ben geen enkele keer lastig gevallen door vervelende types. Oké, mijn trui is in de bus gestolen in Ecuador en mijn Ipod in een berghut in Bolivia, maar ik heb dit niet zien gebeuren. Ik heb verhalen van andere gehoord over hoe zijn rugzak werd gestolen toen hij net was aangekomen op de luchthaven in Argentinië en hoe een jonge onder bedreiging van een pistool zijn waardevolle spullen moest afgeven in Colombia, maar bij mij is het gelukkig gebleven bij twee kleine dingen zonder enige vorm van geweld. Misschien heb ik veel geluk gehad, maar met normaal denken voorkom je al genoeg problemen (bijvoorbeeld laat in je eentje dronken naar je hostel lopen, drugs kopen of met je grote spiegelreflex camera een achterbuurt inlopen).

Voordat ik vertrok zat ik te twijfelen tussen Azië met Australië en/of New Zeeland en Zuid en Midden Amerika. Ik heb voor Zuid en Midden Amerika gekozen vanwege de taal (als je Spaans spreekt dan kan je bijna overal met de lokale bevolking praten), de prijs van leven (Australië en New Zeeland zijn niet erg goedkoop) en omdat mijn vader in Zuid en Midden Amerika heeft gewerkt (ik heb twee projecten van hem bezocht, een in Ecuador en de andere in Guatemala). Ik heb tijdens mijn reis met andere backpackers gesproken die ook in Azië zijn geweest over wat zij nou het mooiste vonden. Die vraag was erg moeilijk te beantwoorden, omdat Azië en Latijns Amerika zo veel verschillen, maar unaniem was iedereen het er wel over eens dat de mensen uit Latijns Amerika vriendelijker, meer in je geïnteresseerd waren en je niet constant probeerde op te lichten. Oké, taxichauffeurs over de hele wereld zijn niet/nauwelijks te vertrouwen, maar mensen op de markt of de lokale bus rekende mij overal de zelfde prijzen als de locals. Ik heb zelf nooit gebackpacked in Azië, dus ik kan zelf geen vergelijking maken, maar ik ben wel erg onder de indruk van de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen uit Zuid en Midden Amerika!

Ik ben alle mensen die ik ontmoet heb tijdens mijn reis erg dankbaar dat mijn reis is verlopen zoals beschreven in mijn teksten. Een mooie tijd die ik nog lang zal koesteren. Ook wil ik de lezers van mijn blog bedanken, het doet me erg goed dat al bijna 5000 mensen mijn blog hebben bekeken. Dan schrijf ik dit niet alleen als een soort van dagboek voor later, maar heb ik ook hopelijk de lezers een beetje kunnen meenemen in mijn avonturen. Daarnaast heb ik dit ook geschreven voor mensen die nu in dit gebied zijn of binnenkort naartoe gaan als een soort van naslagwerk voor de volgende bestemming. Wie weet kan ik ze verleiden met mijn foto's om toch naar dat nationale park of dorpje te gaan dat ze anders zouden hebben overgeslagen.

Dank je wel voor jullie tijd en jullie horen weer van mij bij het volgende avontuur!

Adios,

Sven ten Hagen