In het hostel kwam ik Michael tegen, een Franse jongen die in het dagelijkse leven als treinmachinist rondom Parijs werkt (we sliepen in hetzelfde stapelbed). Hier een foto van het hostel:
Ik had nog even tijd voor het avondeten en ik ben toen naar een waterval gelopen. De wandeling was maar 20 minuten maar ik heb er 40 minuten over gedaan. Het was prachtig en ik stond constant stil om te genieten van de omgeving. Ik had moeite met het realiseren waar ik nu was: aan de andere kant van de wereld, 13000 km van Nederland, lekker aan het rondreizen!
s Avonds samen met Michael en een andere Franse jongen gegeten: Vincent, die in het dagelijkse leven navigation officer op olietankers is. Erg gezellig, al leer ik nu meer Frans dan Spaans... Meteen afgesproken om de volgende dag naar Loma del Pliegue Tumbado te gaan, de zwaarste tocht van het gebied met een hoogsteverschil van 1000m tussen begin en eindpunt. De volgende dag vroeg vertrokken, niet realiserend dat ik in het gezelschap was van 2 ervaren Franse berggeiten... De tocht was behoorlijk zwaar, maar een enorm mooi uitzicht! Gelukkig zat het weer mee deze dag.
Het laatste stukje was erg stijl en je moest oppassen dat je op het gravel niet onderuitging. De volgende foto is horizontaal genomen met een waterpas van de camera en geeft de hoek van de berg goed weer:
Vincet ging gelukkig ook niet al te snel, maar Michael schoot de berg op! Hij had de berg wel 2 keer kunnen beklimmen in de tijd die ik nodig had. Eenmaal op de top kregen we een prachtig panoramauitzicht.
Ik was even aan het bijkomen van de klim en opeens zecht Vincent: is dat Michael daar? Michael wou even een betere foto maken en was even snel naar de volgende top in de verte geklommen. Waar haalt die jongen zijn energie vandaan?? Teruggekomen in het dorp veel eten gekocht voor een grote maaltijd! Aardappelen met gesmolten kaas en gerookte ham. Bij het koken deed ik natuurlijk alles fout en chefkok Michael nam het al snel over. Voor het eten kwamen we Lian (Nederland) nog tegen en met zijn vieren gegeten. Een gezellige afsluiting van een zware dag!
De volgende dag wat rustiger aan gedaan. Ik had nog steeds spierpijn van de dag daarvoor.. Samen met Nancy (een meisje uit Buenos Aires) naar 2 uitkijkpunten gelopen aan het einde van de dag. Michael en Vincent konden niet mee omdat zij een gletsjertoer hadden. Die dag was het weer redelijk slecht in de ochtend en ik heb toen mijn jas aan Michael uitgeleent. Zijn jas zat namelijk nog in zijn auto, maar hij was zijn sleutel verloren. Hij moest nu wachten op een reservesleutel voordat hij weer bij zijn spullen kon. s Avonds samen met Michael en Vincent een biertje bij de rivier gedronken omdat ik de dag erna ging kamperen en zij naar El Calafate zouden vertrekken (als de reservesleutel op tijd kwam).
De dag erna vroeg vertrokken. De planning was om 1 dag te kamperen en een groot deel van het park te zien. Dit was namelijk de eerste keer hiken en kamperen voor mij. Ik heb al regelmatig gekampeerd, maar nog nooit heb ik alle spullen zelf moeten dragen. Als gevolg neem je dus maar een beperkte hoeveelheid spullen mee. Deze tocht was dus eigenlijk ook een testrun: hoe zou het kamperen verlopen? Het weer was goed, al was de voorspelling voor de volgende dag niet al te goed. Maar van de locals kreeg ik te horen dat je je niet te veel moet aantrekken van de weersvoorspelling, omdat het weer in een paar minuten kan omslaan en het normaal is dat je 4 seizoenen in 1 dag ziet. Het uitzicht bij het begin van de tocht:
Na 2 uur hiken kwam ik bij Laguna Capri aan met een geweldig uitzicht.
Na een korte pauze ging de tocht verder naar Pledras Blancas en daarna Laguno de los Tres. Helaas kwamen er steeds meer wolken en begon het harder te waaien. Uiteindelijk begon het ook langzaam te regenen. De weg naar de gletsjer ging over grote rotsen (een echt pad was er niet)
Eenmaal aangekomen bij Pledras Blancas werd ik beloont met een prachtig uitzicht op de gletsjer.
Helaas werd het weer wel steeds slechter. Toen ik uiteindelijk vertrok bij de gletsjer was het weer helemaal omgeslagen en stormde het. Ik heb toen maar besloten niet naar Laguna de los Tres te gaan, omdat deze klim wordt afgeraden bij regen en wind (je klimt onbeschut langs de berg 400m omhoog om daar uit te komen). Eenmaal bij Poincenot (een locatie waar kamperen is toegestaan) aangekomen was ik helemaal doorweekt.. Snel mijn tent opgezet en avondeten klaargemaakt. Tijdens het koken controleerde ik mijn tent en tot mijn schrik lekte dit 1 persoonstentje op de ritsen! Dit kwam omdat de tent uit 1 laag bestond (geen losse binnetent) en het water via het tentdoek naar benede zo de rits instroomde. Met wat stokjes dit gelukkig een beetje kunnen oplossen, maar de onderkant van mijn slaapmat was al redelijk nat. Het 2e nadeel van een 1 persoonstent is dat er geen ruimte binnen is om je spullen te laten drogen. De volgende keer neem ik dus gewoon een 2 persoonstent voor mijzelf alleen (ik heb alle spullen zelf om te kamperen, behalve een tent). Ik lag om 9 uur al in mijn bed en het was afwachten tot de regen stopte.
Toen ik in de ochtend wakker werd scheen het zonnetje weer en heb uiteindelijk de meeste spullen een beetje kunnen drogen voordat ik vertrok.
Ik had de dag ervoor een foto met slecht weer gemaakt en op mijn weg naar Laguna Torre besloot ik op de zelfde plek nog een foto te maken:
De weg naar Laguna Torre was erg mooi en zeer gevarieerd! Alsof je door meerdere verschillende landen loopt:
Bij Laguna Torre had ik uitzicht op Cerro Torre, een bergpiek van 3102m hoog. Toevalig had ik een backpack van Lowe Alpine met het model: Cerro Torre! Dus Cerro Torre meets Cerro Torre.
Op weg terug naar het hostel kwam ik nog een paar andere landschappen tegen:
Deze dag was dus het tegenovergestelde van gister! Bijna een blauwe lucht met een lekker warm zonnetje en bijna geen wind. Het verbaast me nog steeds dat je in 1 dag zo veel verschillende landschaptiepes kan zien in 1 gebied! Gewoon prachtig.
Na een goede nachtrust stond de gletsjer Viedma op het programma. Met crampons een hike over de gletsjer van 2 uur. Ik zal even wat fotos plaatsen, maar ik moet helaas stoppen met bloggen. Ik moet namelijk zo inchecken bij de Navimag! Op naar het volgende avontuur. 5 dagen en 4 nachten door de fjorden van zuid Chili varen. Hopelijk is het weer een beetje goed. Zo niet, dan heb ik genoeg alcohol bij me om het gezellig te maken (samen met 3 andere hebben we een grote voorraad ingekocht). Het verhaal over de gletsjer en Torres del Paine houden jullie van mij tegoed. De blogachterstand is nu nog maar 1 week!
Adios!
No comments:
Post a Comment