Puerto Lopez, Isla de la Plata en Playa de los Frailes

De Galapagos eilanden zijn een attractie die veel reizigers bezoeken wanneer zij in Ecuador zijn. Door de grote hoeveelheid (Amerikaanse) toeristen die daar naartoe gaan en de geïsoleerde ligging is dit echter geen goedkope bestemming. Maar gelukkig bevat Ecuador meer plekken die een klein beetje lijken op de Galapagos eilanden. Een voorbeeld daarvan is Isla de la Plata (het zilveren eiland omdat er schijnbaar een enorme zilverschat door een piraat is begraven). Wij vertrokken naar Puerto Lopez omdat je vanaf hier makkelijk met een bood naar Isla de la Plata kon varen. Daarnaast zou er in het nabijgelegen Machalilla National Park het mooiste strand van Ecuador te vinden zijn!

Puerto Lopez:

Eten op de lokale markt:

De haven van Puerto Lopez:

Alle vissers kwamen die ochtend net aan land met een enorme voorraad vis:

Isla de la Plata met veel vogels:

Blue footed bubi:

Net voor het snorkelen kwam een schildpad even gedag zeggen:

Tijdens het snorkelen heel veel prachtige vissen gezien. Daarnaast ook een paar enorme roggen gezien die elegant over de bodem zweefde. Op de weg terug naar Puerto Lopez zagen we als kers op de taart nog een walvis in de verte! Oké, Isla de la Plata is geen Galapagos, maar als je in de buurt bent en niet naar de Galapagos gaat kan ik het je zeker aanraden!

De dag daarop stond Playa los Frailes op het programma:

Playa de los Frailes is schitterend, maar als ik nu terug kijk is het niet het allermooiste strand dat ik heb gezien. In de 7.5 maanden die ik heb gereisd heb ik zo veel schitterende dingen gezien dat ik eigenlijk een beetje ben verwend door de schoonheid van de natuur.

Na drie dagen in Puerto Lopez te zijn geweest was het tijd om door te reizen naar Quevedo, om van daar via het kratermeer van Quilotoa door te gaan naar Riobamba. In Ecuador zie je niet de grote luxe bussen zoals je die ziet in Peru, maar hebben ze hier vooral veel kleine kleurrijke busjes:

Helaas was Anne ondertussen ziek geworden. Ze kreeg hoge koorts en voelde zich erg slecht. We hebben het kratermeer overgeslagen en in eenmaal in het ziekenhuis van Riobamba bleek dat ze een zeer lage hoeveelheid witte bloedcellen in haar bloed had door een allergische reactie. Na contact met haar ouders en de zorgverzekering werden we de volgende dag opgehaald door een taxi die ons naar het ziekenhuis in Quito bracht. Het ging steeds slechter met haar. Ik ben twee dagen bij Anne in het (prachtige en zeer luxe) ziekenhuis gebleven waarna zij samen met haar vader terug vloog naar Nederland. Het ging gelukkig weer wat beter. Ondanks het abrupte einde hebben we toch een paar leuke dagen gehad in Guayaquil, Montanita en Puerto Lopez! Ik vind het erg bijzonder dat ze helemaal voor mij naar de andere kant van de wereld vloog, dat zie ik niet iedereen meteen doen.

Na het afscheid besloot ik terug te reizen naar Riobamba om daar een radiostation te bezoeken waar mijn vader in 1979 heeft geholpen met opbouwen.