Het treinstation dat op dit moment niet functioneert (door landverschuivingen enkele jaren geleden moet je naar Alausi voor de treinrit naar Nariz del Diablo (The Devil's Nose, een bijzondere treinrit over een steile bergpas):
Dit zie je heel veel in Zuid Amerika! Het huis bestaat uit een betonnen skelet en de muren worden gemaakt van bakstenen. Deze bakstenen hebben een zeer slechte isolatiewaarde en het kan hier in de nacht goed koud worden (Riobamba ligt op een hoogte van 2760m). Daarnaast werken ze de gevel mooi af, maar laten ze de zijmuren onbewerkt. Hopen ze dat de buurman een gebouw met de zelfde afmetingen er naast zet?
Het radiostation in Riobamba:
Er waren nog meerdere mensen aanwezig die hier 34 jaar geleden samen met mijn vader hebben gewerkt:
Bijzonder om deze mensen te ontmoeten! Na wat zoekwerk hebben we uiteindelijk een foto van mijn vader gevonden:
Mooi om te zien dat het ontwikkelingswerk van de Nederlandse Wereldomroep er misschien wel voor heeft gezorgd dat deze ontwikkelingsorganisatie tot op de dag van vandaag nog steeds de lokale bevolking ondersteund door middel van radio uitzendingen en andere acties!
Riobamba in de nacht:
Na Riobamba was het op naar het kratermeer van Quilotoa. In deze regio zie je veel kleinschalige landbouw en schijnbaar produceert deze regio een groot deel van het voedsel van Ecuador:
Eenmaal bij de rand zag ik een gigantisch meer. Het was zo groot dat ik het niet eens op één foto kon krijgen:
Bij het water kon ik even genieten van een bruine boterham met Nederlandse pindakaas en hagelslag! Gekregen van Anne, heerlijk:
Na een uurtje relaxen moest ik de lange weg terug omhoog lopen om op tijd te zijn voor de bus naar Quito. Op naar de hoofdstad voor de tweede keer!
No comments:
Post a Comment