Eenmaal aangekomen in de hoofdstad werden de Colombiaanse veiligheidsmaatregelen me al snel duidelijk: je ziet overal brede mannen in zwarte kleding met grote honden die een muilkorf dragen. Deze mannen patrouilleren de straten dag en nacht en ik heb me geen moment onveilig gevoeld:
Na een klein rondje was het op naar Cerro de Monserrate voor een mooi uitzicht van de hoofdstad:
Op deze berg staat een mooi kerk en kan je genoeg religieuze souvenirs kopen:
Een bezoek aan Bogota is niet compleet zonder enige werken van Botero te bezichtigen. Botero is een nationale held in Colombia en staat bekend om zijn "verdikte" schilderijen en kunstwerken:
Ook het goudmuseum staat hoog in alle "must see" lijstjes. Het goudmuseum heeft een gigantische collectie ouden kunstwerken, genoeg voor enkele uren vertier:
Ik was samen twee broers uit Amerika en een meisje uit Engeland en net daarvoor hadden we het Botero museum al bezocht. Dit resulteerde er in dat we na een half uurtje wel genoeg goud hadden gezien. Dit was onze kamer in het hostel:
Bogota ligt op een hoogte van 2600 meter en overdag kan je gewoon een lange broek dragen (het was er overdag ongeveer 22 graden, maar door het klimaat in de vorige landen voelde dit voor mij erg koud aan). Warme dekens voor de nacht zijn geen overbodige luxe. Door deze lage temperaturen heb je hier ook geen last van malaria. De stad zelf is niet heel mooi, een jungle van beton:
Je ziet heel veel graffiti:
Ook zie je overal op straat militairen lopen:
Als liefhebber van high rise gebouwen mag Torre Colpatria (links in de afbeelding hieronder) niet ontbreken! Tegen een kleine vergoeding mag je vanaf 196 meter hoog de hoofdstad van Colombia bezichtigen.
Het uitzicht is prachtig en je krijgt een goede indruk van de omvang van de hoofdstad (er wonen hier 7.6 miljoen mensen):
Na Bogota stond ik voor de keuzen: één dag Cali en dan door naar San Gill of direct naar San Gill en hier een dagje langer blijven. Cali schijnt een prachtige stad te zijn, maar mijn reistempo lag al zo hoog dat ik even toe was aan wat meer rust.
Eenmaal in San Gill kwam ik in gesprek met een jonge die op het punt stond samen met wat vrienden naar Barichara, een klein dorpje in de buurt, te vertrekken. Het was een mooi koloniaal dorpje met een mooie hike in de buurt, dus ik besloot mee te gaan:
Er werden genoeg foto's gemaakt:
De hike eindigde in een nog kleiner dorpje in de buurt van Barichara:
Hostel Mocondo in San Gil, een aanrader:
San Gil staat bekend als het outdoorsportdorp van Colombia. Naast downhill fietsen kan je hier ook raften en paragliden. Dat laatste sprak mij erg aan en samen met Carmen (dame uit Duitsland) besloten we de roofvogels te begroeten. Het was die dag prachtig weer. Helaas moesten we twee uur in het zonnetje wachten omdat er te weinig wind stond. De omgeving was prachtig:
Na twee uur opwarmen was het tijd om de lucht in te gaan:
Wat een heerlijk gevoel is dat! Als een vogel door de lucht zweven, lichter dan lucht. Mijn begeleider vroeg of hij het rustig aan moest doen. Haha, nee! Laat al je trucjes maar zien! Dat heb ik geweten, wat een krachten voel je als je met een noodgang een kurkentrekker afdaling doet. Ik had de eerste keer het gevoel alsof het harnas zou breken. Hier het uitzicht.
We hebben nog een stukje naast een roofvogel gevlogen die de thermiek ook gebruikte om te stijgen. Helaas heb ik hier geen scherpe foto van.
Het dorp San Gill zelf is niet heel bijzonder, je komt hier voornamelijk naartoe voor de adrenaline kick van de activiteiten in de omgeving.
Bij de rivier die door het dorpje loopt hebben ze een botanische tuin die de moeite waard is:
De papegaai was zeer nieuwsgierig en wou maar al te graag op mijn schouder:
In San Gill hebben ze een delicatesse: gedroogde mieren. Ag, waarom niet? Dus ik heb een zakje gekocht om het te proberen. De mieren waren niet erg lekker of vies, het was een beetje smaakloos, maar knapperig. Misschien had wat dressing geholpen (net zoals de sprinkhanen in Mexico met citroen en chilipeper die erg lekker waren):
Na San Gil was Taganga, een klein vissersdorpje in de buurt van Parque Tayrona, mijn volgende bestemming. Op naar de Caribische kust!
No comments:
Post a Comment