For non Dutch readers, use the translation app on the right hand side for my old Dutch blogs

Hi there,

Thank you for visiting my blog. Via this digital medium I'm trying to give you a glimpse of my effort to travel the world. On the right hand side there's an overview of where I've been whilst blogging. Hopefully I'll succeed in making you jealous enough to follow me in my footsteps to the places I've blogged about, but also to places I haven't seen yet. Enjoy!

Sven

Taganga en Parque Tayrona

Het strand van Taganga met uitzicht op de Caribische zee. Wauw, wat is het hier enorm warm en vochtig! Het is ongeveer 33 a 35 graden bij een vochtigheid van 80%. Bij het minste en geringste breekt het zweet je al uit. Om een beetje fris te blijven moet je al snel drie keer per dag een koude douche pakken (ze hebben hier geen warm water, maar dat is met is met deze temperatuur ook niet nodig).

Taganga is een klein vissersdorpje met enkele hostels, een paar restaurants (één atm die vaak leeg is, dus neem genoeg geld mee!) en een paar mini-winkels voor de dagelijkse benodigdheden. Toen ik op het strand liep kwamen net enkele vissers terug met hun vangst:





Ik was twee dagen in Taganga om wat voorbereidingen te maken voor een trektocht van drie dagen en twee nachten door het park van Tayrona. Ik had hier heel veel mooie verhalen over gehoord: er zouden prachtige witte stranden zijn met kokosnootbomen, hangmatten om in te slapen en een ruïne in het midden van het park. De enige manier om in het park te komen is door te lopen of een paard te huren (dat trouwens alleen de oude mensen doen). Slapen doe je bij een van de kampplekken. Je kan bij deze kampplekken drie keer per dag eten bestellen, maar omdat er geen wegen zijn is dit relatief duur. Ik begon de reis vroeg met de twee bussen: Taganga - Santa Marta en Santa Marta - El Zano. Bij El Zano ga je het park in en betaal je entreekosten (met korting ongeveer 3 Euro). Ik kan je sterk aanraden om je (oude) studentenpas en paspoort mee te nemen, omdat je als student ongeveer 80% korting krijgt. Je hebt een ISIC (International Student Identity Card) nodig, die je op veel plekken legaal (en illegaal) kan aanvragen voor 10 US Dollar. Vervolgens ben ik naar Cabo San Juan gelopen waar ik in de middag aan kwam:


Onderweg tussen Cañaveral en Cabo moet je enkele kleine riviertjes oversteken die vol zitten met gouden spikkeltjes. Alsof er bovenstrooms bij de ruïnes een grote schat ligt verborgen. Het geeft iets mystieks:


Het was die dag niet al te zonnig wat eigenlijk wel lekker was. Het was namelijk geen pretje die rugzak op je rug te hebben met twee liter water, zonnebrand, klamboe ontbijt en lunch voor drie dagen (avondeten heb ik daar gekocht). Iets waar je goed op moet letten is dat je genoeg water meeneemt, omdat je hier ontzettend veel zweet tijdens het lopen. Je kan water kopen bij elke kampplek, maar dit is zeer prijzig (de kampplekken liggen ongeveer op twee uur van elkaar) en de meeste Colombianen drinken het water uit de kraan (dit komt zo uit de bergen zonder enkele vorm van zuivering). Ik had mijn Steripen bij me en ik heb ook het kraanwater gedronken (geen problemen gehad, die Steripen is een belangrijk onderdeel van je materiaal). De wandeling was prachtig:



Malaria komt niet veel voor hier in het park, maar het is wel een risicogebied. Aangezien ik ook erg geliefd ben bij de normale muggen besloot ik mijn klamboe mee te nemen. Voor 1.5 Euro slaap je in een hangmat naast andere reizigers. Ze hebben hier ook kluisjes (neem je eigen slot mee) om overdag wanneer je op het strand ligt je spullen op te bergen. Hier mijn hangmat:


Veel Colombianen hadden hun eigen tent meegenomen inclusief bbq en grote koelbox met vlees en bier. Ik snap niet hoe ze dat in hemelsnaam hier in Cabo hebben gekregen aangezien je er al snel vier uur moet lopen over het strand en door de jungle in de zinderende hitte. Er waren voornamelijk Colombiaanse jongeren en er was een gezellige sfeer:


De baai van Cabo:


Een prachtige zonsondergang:


Tijdens de wandeling naar Cabo had ik een vriendengroep ontmoet en op de tweede dag hebben ze mij geleerd welke kokosnoten je moet hebben en hoe je ze open maakt. Het was al heel lang een droom van mij om zelf een kokosnoot van de boom te plukken, hem zelf open te maken en op te drinken. Na een kleine uitleg kwam deze droom uit:





Heerlijk!! Na enkele uren waren alle kokosnoten binnen bereik geplukt. Daarop besloot een van de jongens de boom in te klimmen:


Het resultaat van die middag:



Aan het eind van die middag ging de groep weer terug. Ik bleef nog een nachtje. De jongen en meisje in het midden zijn geboren in Colombia, maar wonen in Amerika. Ze zijn hier op bezoek bij de familie van de jongen (de overige vier jongens). Deze jongens wonen in de buurt in Santa Marta en Barranquilla, maar waren nu pas voor de eerste keer in dit park. Je ziet het wel vaker dat de lokale bevolking reizen niet hoog op de lijst van prioriteiten heeft staan (zal ook wel wat met de welvaart te maken hebben, want in Argentinië en Chili kwam ongeveer de helft van de backpackers uit het land zelf).


Die avond was er weer een prachtige zonsondergang. Ik heb de lucht nog nooit zó oranje en rood gezien. Echt adembenemend:



Die dag daarna vertrok ik naar Pueblito, ruïnes op ongeveer anderhalf uur lopen van Cabo. De wandeling er naartoe ging door de dichte jungle en het was prachtig. Ik kreeg een beetje Indiana Jones gevoel, alsof ik op weg was naar een verloren stad waar al dat goud in de rivier vandaan kwam:



De ruïnes zijn grotendeels nog bedekt door jungle, maat je kan je er een beeld bij vormen hoe het hier 500 jaar geleden aan toe ging:





Eenmaal terug was het na wat relaxen op het strand tijd om terug te gaan naar Taganga (ik had mijn grote rugzak met alle spullen die ik niet nodig had in het hostel laten liggen). Het was die dag prachtig weer en de palmbomen gaven een klein beetje schaduw:


Uitzicht op de baai van Cabo San Juan:


Parque Tayrona is schitterend en ik kan het iedereen erg aanraden. Schitterende stranden met palmbomen en kokosnoten, veel vriendelijke Colombiaanse toeristen het is een bijzondere ervaring om te slapen aan het strand in een hangmat (ik sliep beter dan verwacht). Wat een ervaring en ik kreeg nog mee zin in de zeiltocht van Cartagena naar Panama via de prachtige San Blas eilanden!

No comments:

Post a Comment