Popayan en Cali

De route van Pasto naar Popayan was erg mooi. We reden slingerend door een mooie groene vallei:

Onderweg bij een wegrestaurant (tot nu toe moest je bij lange busritten altijd genoeg eten meenemen, maar hier in Colombia stoppen ze om de 3 a 4 uur voor een lunchpauze) zag ik deze mooie oude bus:

Hier enkele foto's van het volledig witte Popayan:

Ik had tijdens de busrit van Pasto naar Popayan twee jongens ontmoet: Constantin (Duitsland) en Will (Engeland). Met zijn drieën hebben we het mooie dorpje verkend en zijn we weer een fruitchallange aangegaan. Welk fruitsoort zal ik deze keer kopen??

We liepen de supermarkt uit met de volgende drie vruchten:

Tot onze verbazing smaakte ze alle drie erg lekker. Wat me wel opviel is dat er in Pasto en Popayan geen lokale markten waren zoals in alle overige Zuid Amerikaanse landen. In Colombia zie je veel meer supermarkten (ook in de overige steden die ik daarna heb bezocht).

Die avond werden we alle drie verrast door de gulheid van een local. We hadden aan de vrouw van het hostel gevraagd waar we een lokale en goedkope maaltijd konden vinden. Helaas konden we het niet vinden en liepen we een apotheek in om de weg te vragen (er zijn drie soorten winkels/gebouwen die je bijzonder vaak ziet in Zuid Amerika: kerken, banken en apotheken. Er zijn zo bizar veel apotheken hier dat ik me afvraag hoe ze in hemelsnaam winst kunnen maken als er minimaal twee concurrenten in dezelfde straat zitten en nog een paar meer in de volgende straat). De man achter de balie had geen idee, maar een klant in de winkel wist wel waar je erg lekkere en goedkope Arepa's kon krijgen (maisbrood uit de pan met een vulling) en daarnaast zat een Mexicaan met heerlijke Tequila! Ow, en hier heb je 50.000 Pesos (ongeveer 20 Euro) om wat lekkers te kopen. Geniet er van! We keken elkaar een beetje verbaasd aan.. Uhh, wauw, ¡muchas muchas gracias señor! 

Even later zaten we heerlijk te smullen van de heerlijke Arepa's, echt een aanrader. 

De volgende dag hebben we nog even door Popayan gelopen, om vervolgens met zijn drieën naar Cali te gaan, de stad van de Salsa! We hadden een hostel gekozen waar je elke dag een gratis les Salsa kreeg. We hebben ons best gedaan, maar aihh, Salsa is toch goed lastig. Die Colombianen doen alsof het zo simpel is, maar tijdens onze eerste les kwamen we al snel terug van een koude kermis. Die avond zijn we met enkele medewerkers van het hostel op stap gegaan naar een lokale Salsa tent, maar hebben we collectief besloten niet onze kunsten te showen. Er was namelijk nogal een groot ervaringsverschil (de Colombianen beginnen al met dansen voordat ze kunnen staan en op een leeftijd van 15 a 16 zijn ze al echte professionals). Die avond een beetje op zijn Europees gedanst en met veel aandacht gekeken hoe de Colombianen het doen.

Hier enkele foto's van Cali bij daglicht:

De stad Cali is niet heel erg mooi (een lelijke jungle van nieuw beton). Je gaat vooral naar Cali om te feesten. Na Cali besloten we door te reizen naar Salento, een klein dorpje in de koffieregio.