La Paz

Na een lange busreis vanaf Sucre kwam ik vroeg in de ochtend aan in La Paz. Wat een gigantische, maar ook lelijke stad.. Misschien zag ik nu alleen de buitenwijken en wordt het centrum mooier?? Na aankomst was het meteen zoeken naar een tour operator voor de berg Huayna Potosi, de downhill tocht over de Death Road en een trip naar de jungle! Na een tijd het internet afgestruind te hebben en enkele zaakjes bezocht te hebben uiteindelijk een plaats gevonden die alles voor mij kon regelen: Altitude. Officieel doet Altitude alleen de Death Road, maar ze we werken samen met Travel Tracks (Huayna Potosi) en Madidi Jungle. Na 500E lichter te zijn had ik nog een dag om me klaar te maken voor de tocht naar Huayna Potosi met een hoogte van 6088 meter!

Die dag heb ik voornamelijk gebruikt voor het inpakken van mijn backpack, boodschappen doen (veel snacks gekocht) en een klein beetje La Paz te bezichtigen. Hier enkele foto's van La Paz:

En hier het uitzicht van een panorama punt (de foto's horen echt achter elkaar!!):

Wat een gigantische stad! En dan is dit nog niet eens alles. Hier zie je namelijk de stad in het dal (het centrum ligt in het midden van een soort krater). Tijdens de reis naar Huayna Potosi kwam ik er achter dat La Paz nog tientallen kilometers uitstrekt buiten het dal.. Wat een verschil met de officiële hoofdstad Sucre. Hier absoluut geen mooie oude witte huizen met alleen maar laagbouw en her en der mooie rustige pleintjes. La Paz is een en al chaos met een hoge concentratie lelijke gebouwen, supermarkten en veel fastfood ketens (ze zijn hier heel erg gek van kip en Chifa (chinees restaurant)!). Een oud en mooi centrum heeft La Paz niet. Het is een grote kerk met hieraan een mooie centrale hoofdweg and that´s it. Op elke straathoek proberen mensen dingen te verkopen en er is meer namaak dan echt spul te krijgen.

La Paz zou voor de aankomende kleine twee weken mijn thuisbasis worden: drie dagen naar Huayna Potosi, een dag rust, dan de Death Road, dag rust en dan vier dagen met het vliegtuig naar de Jungle, een dag rust en dan naar de Copacabana bij het Titicaca meer! In deze rustdagen beetje uitgerust, door de stad gelopen en voorbereiden. De lunch vond elke keer plaats in de Mercado Central waar je tussen de locals voor nog geen euro een groot bord soep kreeg en een bord met rijst, aardappelen, vlees en groenten. Enorme porties en voor dat geld had ik geen zin om iets anders te halen.

Nu het verhaal van de tocht naar de top van de berg Huayna Potosi!