Ik zou 10 dagen op Curaçao verblijven. Daarna stond de vlucht terug naar Nicaragua op de planning en had ik nog 1 maand om Honduras, Guatemala en Mexico te zien. Een van de bezigheden was het bezoeken van mooie stranden en snorkelen in het mooie blauwe water:
Veel mooie vissen en koraal gezien tijdens het snorkelen. Maar de vissen en het koraal tijdens de zes duiken van de PADI Open Water course waren nog veel mooier! Schitterend. En het koraal bevindt zich erg dicht bij de kust, je hoeft dus niet eerst met een boot naar het koraal toe (wat meestal gebruikelijk is op andere plekken in de wereld). Het duiken was voor mij iets lastiger (ik deed samen met Anne de Open Water Course, Maartje ging voor haar Advanced en Eline bleef op het strand liggen). Ik was namelijk enorm verkouden geworden door het vliegtuig en de airco in het huisje (tot dan toe geen airco gehad in de slaapkamers op mijn reis). Mijn neus en oren zaten helemaal dicht. De neus viel wel mee, maar tijdens het duiken had ik veel last van mijn oren. Ik zwom in het begin meestal boven de groep en het duurde even voordat ik bij hen op diepte was. En ook het opstijgen ging langzaam en resulteerde vaak in een grote klodder oranje slijm in mijn mond. Eetsmakelijk! Maar het duiken was prachtig! Dit was de eerste keer dat ik ging duiken en van te voren was ik erg benieuwd hoe het zou zijn om door een ademautomaat adem te halen. Tijdens de eerste duik bleek dat erg makkelijk te gaan en al snel was het net zoals op het droge.
Bij de duikcursus zat een dik boek theorie. Leren in mijn vakantie?? De eerste hoofdstukken netjes gelezen, maar wat is dit simpel geschreven (Jip-en-Janneketaal).Ze hadden de 180blz van het eerste hoofdstuk makkelijk in 20 blz kunnen schrijven! Door een gebrek aan tijd de laatste twee hoofdstukken nooit gelezen, maar de theorie toets zonder fouten gehaald (twee kinderen met hun vader zaten in ons groepje en haalde het ook, dat zegt iets over het niveau van de theorie). De theorie wordt door PADI (Professional Association of Diving Instructors) geleverd en zegt niks over de duikschool. Op aanraden van Maartje zijn we naar Atlantis gegaan, een hele leuke duikschool! Goede en toffe instructeurs, goed materiaal, leuke sfeer en je betaalde 280 euro voor de Open Water cours. Als je eenmaal je Open Water hebt mag je samen met een buddy (ook minimaal Open Water) overal duiken zonder instructeur. Het huren van de uitrusting kost je ongeveer 20 a 25 euro per twee zuurstoftanken (twee duiken van ongeveer een uur als je niet hyperventileert). Na een uur is het ook wel genoeg geweest omdat je het dan redelijk koud begint te krijgen. Dit ondanks een watertemperatuur van 28 a 32 graden en een wetsuit!
Ondanks de oren ging het duiken erg goed! Had dit niet willen missen. Ik maakte me alleen wel een beetje zorgen over de CESA, een noodopstijging waarin je met één ademteug naar boven moet zwemmen van een diepte tussen de 6 en 9 meter. Aiih, dat gaan mijn oren niet leuk vinden! Op die diepte heb ik toch wel minimaal 5 a 10 minuten nodig om mijn oren te klaren. Als ik de CESA niet haalde kreeg ik ook niet mijn certificaat. Ik was een beetje zenuwachtig die laatste dag van de cursus. Toen we de CESA uiteindelijk moesten doen zag ik op mijn duikhorloge dat we op -5 meter zaten (de instructeur wist van mijn oren). Eerst even naar -4m gezwommen en mijn oren geklaard, weer terug gegaan naar -5m zonder te klaren en toen omhoog! Tijdens het opstijgen hoorde ik de lucht sissend via het snot ontsnappen uit mijn oren via de buis van Eustachius. Gelukt!! Ik was boven water en had de CESA gehaald (al deden mijn oren wel een beetje pijn). Dat moet natuurlijk gevierd worden met een duik zonder instructeur en meteen die dag erna samen met Maartje en Anne wezen duiken op Klein Curacoa:
In de resterende dagen zijn we nog naar de Christoffelberg (372m) en Westpunt geweest. Vroeg begonnen aan de Christoffelberg vanwege de enorme hitte! Daarna op naar Westpunt:
Natuurlijk mocht Willemstad niet ontbreken:
Ook Mambo Beach bezocht, overdag voor de zon en in de avond voor een leuk feestje. Hier hoef je niet gek op te kijken als je enkele bekende Nederlanders voorbij ziet lopen. Sommige mensen verblijven hier in een Hotel en als je vraagt waar ze allemaal geweest zijn, dan zeggen ze: Mambo Beach en uhh Mabo Beach! Helaas geen foto van het strand, maar hier kan je fotos van andere zien.
Voordat ik naar Curacoa kwam had ik een tropisch paradijs verwacht. De stranden zijn schitterend en het onderwaterleven is prachtig! Maar ik had meer palmbomen aan het strand verwacht en een groener binnenland. Het binnenland van Curacoa is dor en droog en staat vol met cactussen. Bij de panoramafoto van de Christoffelberg lijkt Curacao redelijk groen, maar dit komt door de richting van de foto: de Christoffelberg en Westpunt zijn wat groener dan de rest van het eiland. Ook heeft Curacoa een enorme haven in het centrum van het eiland met een grote petroleum industrie. Grote masten met op het topje een grote vlam als naverbrander. Ook zie je veel vrachtschepen. Afgezien van deze aspecten die ik niet had verwacht is Curacoa toch een prachtig eiland voor een lekkere vakantie. En de mensen zijn echte eilanders. Alles gaat een stukje langzamer en absoluut geen stress! Het lijkt in dat opzicht een klein beetje op Zuid en Centraal Amerika. Verder zie je ook veel "blanke Antillianen", Nederlanders die hier op Curacoa werken en wonen en de rustige leefstijl snel overgenomen hebben! De duikinstructeurs (ze waren allemaal Nederlands) waren daar een goed voorbeeld van. Verder is het grappig om te zien dat het Papiaments, de lokale taal, veel Spaanse woorden bevat. Ook op de drijvende markt in Willemstad kon ik even Spaans spreken met de fruitverkopers die elke dag van Venezuela komen overgevaren (ongeveer anderhalf uur met de boot). Door de droogte heeft Curacoa namelijk geen landbouw (ik heb het in ieder geval niet gezien) en wordt alles geïmporteerd. Desondanks zijn de prijzen gelijk of iets lager dan in Nederland. Ook veel Nederlandse dingen worden geïmporteerd en ik kon eindelijk weer eens een broodje pindakaas met hagelslag eten! En pannenkoeken met stroop, kaas en spek! Heerlijk.
De 10 dagen vlogen voorbij en het was erg gezellig met de dames. Had wel wat langer willen blijven en het afscheid nemen was lastig. Maar dit was de laatste keer. Over een maand vlieg ik namelijk terug naar Nederland (op het moment dat ik dit bericht schrijf zijn het nog maar vier dagen). Wat zijn die 6.5 maanden snel gegaan zeg! Alsof ik gister op het vliegtuig stapte naar Buenos Aires.
Terug naar Nicaragua voor de laatste drie landen van mijn reis.
No comments:
Post a Comment