Het is weer even
geleden dat ik en blog heb gepost! Ik ben nu al weer 2 maanden in Nederland en
het is gek om weer in het normale (en een beetje saaie) dagelijkse leven te
zitten. Wat een verschil is dat na 7.5 maanden backpacken. De eerste maand in
Nederland overviel me een beetje en in de tweede maand had ik er toch
regelmatig moeilijk mee om me aan te passen aan het dagelijkse leven. Tegenwoordig
gaat het makkelijker, al mis ik het avontuur en reizen wel een beetje. Dat
reizen is toch iets heel bijzonders. Ik ben erg blij dat ik de kans heb gehad
en genomen om dit mee te maken. Nu snel verder om deze blog over mijn reis af
te maken! Tijdens het schrijven krijg ik het gevoel dat ik weer even op reis
ben en kan ik nog even nagenieten.
Na een snelle vlucht
vanuit Curaçao sliep ik nog een nachtje in Managua. Morgen zou ik in één dag
van Managua naar Comayagua reizen, een afstand van 500km met het openbare
vervoer! De dag begon erg vroeg en om 6 uur stond ik op het noordelijke
busstation van Managua. Drie chickenbussen later en ik stond op de grens tussen
Nicaragua en Honduras (Las Manos). Ook hier moest ik enkele euro's betalen om
de grens over te kunnen steken. De grenzen hier zijn erg basisch en er zijn geen
geldautomaten. Neem dus extra geld mee naar de grens en wissel dit hier om,
zodat je vervolgens de bus kan betalen naar het eerste dorpje. Dollars werken
ook, al krijg je meestal een slechtere wisselkoers (zoek de wisselkoers van te
voren even op zodat ze je niet belazeren!!). De grensovergang zelf ging verder erg
makkelijk en snel.
Vervolgens had ik twee
bussen nodig om in Tegucigalpa aan te komen. Precies bij de grens zag je het bos veranderen van loofbos naar naaldbos:
Nicaragua:
De grens (Las Manos):
Honduras:
De wegen in Honduras zijn niet al te best.. Je zou hier maar in het donker rijden en het gat niet zien.
In Tegucigalpa werd
het lastig. Er is namelijk niet een busstation, maar elk bedrijf heeft zijn eigen
plekje en de Lonely Planet van Honduras geeft andere informatie over bussen dan
de Lonely Planet van Midden Amerika. Op internet is er ook niks te vinden over
welke maatschappij waar naartoe gaat en wanneer de laatste bus vertrekt. Ik
werd behoorlijk afgezet door een taxibestuurder die mij wel naar de goede plek
zou brengen. We stonden een tijdje vast in het verkeer en toen we daar aankwamen
waren enkele busstations al gesloten, volgens hem had ik de laatste bus al
gemist. De man was erg geïrriteerd en ik besloot maar uit te stappen en het
daar wel uit te zoeken. Een paar kleine zaakjes waren nog open maar zij gingen
helaas niet naar Comayagua. Ik was het rondlopen met mijn zware rugzak een
beetje zat en had geen idee wat ik moest doen. Ik wou hier liever niet
overnachten, want ik had geen goede verhalen gehoord over de hoofdstad van
Honduras. Ik stond een beetje verloren op een kruispunt en een local kwam naar
me toe en vroeg waar ik naartoe moest. Naar Comayagua zei ik. Geen probleem, de
bus komt er zo aan zei de man! En ja hoor, tien minuten later rijdt er een bus
de straat in en stopt midden op het kruispunt. In de chaos vertelt de helper dat ze stoppen in Comayagua! Mooi, tas in het ruim en een plekje
zoeken. Ahhhh, wat een opluchting.
Rond 21:00 kwam ik aan
in Comayagua (het was ondertussen al donker geworden, niet het beste moment om
te reizen in Honduras werd mij verteld). Het hostel in en op zoek naar avondeten.
De middag daarop heb ik een kleine tour gemaakt door Comayagua, de oude hoofdstad van Honduras. Hier enkele foto's
Wilt u nog een banaantje? Honduras wordt ook wel bananenrepubliek genoemd, omdat de de bananenindustrie veel invloed heeft op de politiek.
Ik had niet veel tijd voor Comayagua, want in de middag vertrok ik al naar Lago de Yojoa.
No comments:
Post a Comment