Managua

Mijn planning was om de dag voordat ik naar Curacao vloog aan te komen in Managua. Vanwege een nationale feestdag moest ik een dag eerder naar Managua omdat er op de nationale feestdag geen bussen reden. Ik had van iedereen gehoord om Managua te ontmijden omdat er niks te zien is en het minder veilig was. Helaas zat er niks anders op dan twee dagen in Managua te blijven. Die avond met wat mensen in het hostel gesproken om de volgende dag naar de festiviteiten te gaan op het centrale plein. Helaas waren de meeste van plan een dag niks te doen. Mimi, een studente uit Amerika was een van de weinige die ook benieuwd was naar het feest. We kregen van de jonge van het hostel wel de tip een beetje op te passen en niet te duren spullen mee te nemen. Veel mensen en veel alcohol zijn hier meestal geen goede combinatie.

Het was erg druk op de straten en het stond vol met mensen die eten en drinken probeerde te verkopen. Het is bijzonder dat in een arm land alle locals geen eten of drinken zelf meenemen. Alles wordt ter plekken op de straat gekocht. Oke, het is erg goedkoop op de straat, maar de supermarkt is nog goedkoper..

Het stond vol, bom vol met politie en iedereen was enorm vriendelijk! We voelde ons absoluut niet onveilig.

Het centrale plein stond vol met speakers en grote ledschermen. Kosten nog moeite werden gespaard voor de toespraak van de president die avond. Na enkele uurtjes op het plein te hebben gezeten en lekker naar mensen te hebben gekeken besloten we terug te gaan en in de avond terug te komen. Opweg naar het hostel stroomde horde mensen het centrum in:

Nou begreep ik waarom er zo veel politie was. Het centrum explodeert vanavond van de mensen die het niet bij één biertje houden (het leek wel een beetje op Koninginnedag, maar dan was het rood/zwart ipv oranje).

Die avond zijn we weer terug gelopen. Vanwege de drukte en de alcohol heb ik besloten geen camera mee te nemen. Eenmaal bij het plein aangekomen was de president bezig met een joekel van een monoloog. Die man hield maar niet op. Verstond er niet heel veel van, maar de naam Hugo Chavez, amigos (vrienden) en Fidel Castro kwamen vaak voorbij. Het was niet heel interessant. Er waren genoeg dronken mensen, maar dit gaf niet echt veel problemen. Die middag was een stuk leuker dan de avond. Desondanks was het erg bijzonder om dit mee te maken. We hebben die hele dag in de enorme menigte maar vijf toeristen gezien!

Eenmaal terug in het hostel mijn tas ingepakt en klaargemaakt voor de vlucht van morgen. Op naar Curacao