For non Dutch readers, use the translation app on the right hand side for my old Dutch blogs

Hi there,

Thank you for visiting my blog. Via this digital medium I'm trying to give you a glimpse of my effort to travel the world. On the right hand side there's an overview of where I've been whilst blogging. Hopefully I'll succeed in making you jealous enough to follow me in my footsteps to the places I've blogged about, but also to places I haven't seen yet. Enjoy!

Sven

Flores en de ruïnes van Tikal

Om van Lanquin naar Flores te gaan waren er twee opties: een toeristenshuttle nemen of het lokale vervoer. Mijn keuze was snel gemaakt. De gele Amerikaanse schoolbussen worden chickenbussen genoemd omdat men vroeger regelmatig kippen en andere dieren in de bus vervoerde. Tegenwoordig mag dat niet meer (staat expliciet op het buskaartje). Maarja wat doe je dan als je je hond wil meenemen? Dan stop je die toch gewoon in een zak die je aan de bus hangt! Simpel:


Drie bussen en een boot later en ik was in Flores, een klein dorpje op een schiereiland. Een half uur nadat ik was aangekomen zag ik de twee Nederlandse jongens aankomen bij het hostel die ik eerder in het hostel in Lanquin had gezien. Zij hadden de toeristenshuttle genomen en hadden er even lang over gedaan. Dit terwijl hun bus direct reed en ik twee keer moest overstappen en mijn bus voor elke passagier stopte die langs de weg stond! Dat zegt wat over het rijgedrag van de lokale buschauffeurs.

Flores is een leuk klein dorpje aan het water:



De volgende dag stond Tikal op het programma. De twee Nederlandse jongens besloten een zonsopgangtour te doen. Maar het is hier regenseizoen, dus de kans dat je de zon in de ochtend door de mist en wolken ziet is nihil (als je geluk hebt brand de zon rond 8 a 9:00 uur door het wolkendek, maar meestal is het grijs in de ochtend). Verder moest je om 3:30 opstaan (je moet 70km over een zandweg rijden om bij Tikal uit te komen). Omdat ik de afgelopen dagen al niet heel veel had geslapen besloot ik niet met hun mee te gaan en de bus om 6:30 te pakken. Eenmaal aangekomen bij Tikal bleek dat een goede beslissing te zijn: de ruïnes waren omhuld door mist. Om bij de ruïnes uit te komen moet je eerst een lang pad aflopen door de jungle:


Opeens kom je bij een open plek en zie je dit:





Ongelofelijk! De ruïnes van Copan in Honduras waren mooi, maar dit is veel indrukwekkender. Wat een grote constructies en wat zijn het er veel. Volgens archeologen werd de stad bewoond van ongeveer 400 voor Christus tot 1000 na Christus door 10.000 a 90.000 mensen. De hoogste toren (eerste foto) is ongeveer 70m hoog! De torens steken uit boven de jungle zoals je kan zien op de foto's hier onder (genomen vanaf een van de torens):

 

Ik heb die dag erg genoten en lang rondgelopen. Maar het viel me wel op dat de ruïnes het moeilijk hebben. Er is veel slijtage te zien door de elementen. Hieronder zie je een foto waar de stenen langzaam oplossen:


Er wordt druk gewerkt aan de ruïnes om ze te restaureren, maar op veel plekken zijn de hulpconstructies (rieten dakjes om de stenen voor de regen te beschermen, zie vorige foto's) vervallen. Het onderhoud is over het algemeen zeer matig. Jammer, want het zou zonde zijn als zij langzaam oplossen! Veel van de ruïnes zijn lang geleden herbouwd van een grote groene berg naar hun originele vorm. Ze hebben dit niet overal gedaan:


Bij de volgende foto zie je aan de zijkant het gras en de bomen nog. Ik moet toegeven dat door het herbouwen de ruïnes er wel imposanter uit zien.

 
In de middag klaarde het eindelijk op:

 


Erg mooi om te zien. Wat een werk moet hier in hebben gezeten. En het staat hier al meer dan 1000 jaar. Een aanrader om naartoe te gaan. Wanneer je vroeg gaat heb je ook de luxe van een beperkt aantal toeristen en over het algemeen regent het in de middag/avond in het regenseizoen.

No comments:

Post a Comment