Gelukkig was het een heel stuk minder vochtig in Merida en kon je in de avond weer een lange broek dragen. Een goede mix. Merida is een stad met veel historie en prachtige gebouwen/pleinen:
Zo had ik Mexico verwacht: de vlag, een schitterende kerk en veel locals die een praatje met elkaar maken.
Maarja dit plaatje was natuurlijk niet compleet zonder een Mariachiband met dansers. Geweldig om te zien. Kreeg er een beetje kippenvel van.
Merida is echt een aanrader!
In het hostel ontmoeten ik een jongen die ik al eerder had gezien in Honduras! Samen met Fransis, een ander Frans meisje, een politieagent uit Australië en drie vrienden uit België besloten we de Cenotes rond Merida onveilig te maken (de namen van de mensen staan in mijn dagboek, maar heb niet zo veel zin om dat op te zoeken..). Ik had wat gelezen dat er een dispuut was tussen de landeigenaren en dat de Cenotes waren gesplitst: de ene groep had nog een Cenote en de andere twee. Maar de dame van het hostel zei dat dat al lang was opgelost. Don't worry! Vroeg in de ochtend vertrokken we naar het busstation om een uur later aan te komen in een klein dorpje. Het zou nog een klein stukje lopen zijn naar de Cenotes, dus we besloten geen motortaxi te nemen. 20 minuten later hadden we daar toch wel spijt van, want de zon was ondertussen al erg lekker aan het branden en mijn rug was goed nat. Opeens komt er een oude pickup truck met een hele oude man aangehobbeld. Wij proberen te liften, maar hij rijdt door. Een klein stukje verder op de heuvel stopt de auto en we weten niet hoe snel we naar de man moeten toerennen. Eenmaal onderweg geniet ik van het briesje, heerlijk.
Maar we zijn net vertrokken of we zien de borden al voor de Cenotes. Maar de man stopt niet en we rijden er voorbij. Ik probeer de man via zijn raampje duidelijk te maken dat we er hier uit willen, maar hij wuift mijn woorden weg en zegt dat we er zo zijn. Is er misschien een geheime ingang?? Even later stoppen we in een klein dorpje en ja hoor, hier is ook een ingang naar de drie Cenotes! Gelukkig, het park is dus niet opgedeeld. Misschien waren er gewoon twee ingangen? We betalen een van de mannen 400 Pesos (23 Euro) en even later zitten we op een oude wagon met een paard er voor. Op naar de Cenotes:
We zouden drie Cenotes zien. De eerste twee zijn erg klein en vallen een beetje tegen. Er is niet veel te zien. Dit had ik niet verwacht met de foto's die ik had gezien. De derde Cenote was een heel stuk beter:
Heerlijk dat water, vooral met de hoge temperatuur! We hebben lang in het water gedobberd en van rotsen afgesprongen. En het water is kristalhelder. Na een paar uur was het tijd om terug te gaan. Helaas moesten we weer terug naar het eerste dorpje voor de bus. Maar ongelukkig stonden hier geen motortaxies en moesten we helemaal terug lopen. Na 15 minuten lopen in de brandende zon kwamen we weer aan bij de andere ingang. Maar deze Cenotes hadden andere namen dan die we net hadden gezien en andere foto's. Toen moest ik terug denken aan wat ik had gelezen. We waren net bij de groep geweest die een Cenote had gekregen en ze hebben dus blijkbaar nog twee kleine bijgezocht. Kloten, we hebben dus pas een derde van de mooie Cenotes gezien. Uiteindelijk besloten we ook deze Cenotes maar te bezoeken, want ja je bent hier maar een keer. Helaas wilden deze heren wel 500 Pesos per wagon. Een tijd proberen te onderhandelen en de politieagent en Fransis wilden zelfs lopen, maar uiteindelijk het hele bedrag maar betaald. Uiteindelijk waren we toch wel blij dat we niet zijn gaan lopen, want we hebben al snel 15 minuten op het karretje gezeten voordat we bij de eerste Cenote waren. Toen we eenmaal beneden waren, waren we erg blij met onze keuze. Deze Cenote was nog mooier dan die andere. En de tweede was ook schitterend:
Ze hadden hier niet de moeite genomen om een derde Cenote te zoeken. Opnieuw weer lekker lang gedobberd in het water en Fransis en de politieagent besloten door een gat in het dak naar beneden te springen. Dat was dik 12 meter en toch net iets te hoog voor mij. Vond 6 meter meer dan genoeg!
Aan het einde van de dag gingen we voldaan terug. We keken alleen wel een beetje op tegen de wandeltocht terug naar het dorpje voor de bus. Op het moment dat we de straat oplopen komt er een pickup truck langs met een groep locals achterin en die stopt ook voor ons. Muchas gracias señor!! Eenmaal terug in Merida besloten we bij de lokale markt te eten. Hier de groep:
Wauw, ik heb nog nooit zulke lekkere nachos gegeten. Wat een afsluiting van de dag. Heerlijk:
De drie vrienden uit België vertrokken de dag daarna vroeg naar Cuba en ik zou samen met de politieagent en het Franse meisje Uxmal bezoeken. Fransis had daar niet zo veel zin in. Morgen zou ik mijn laatste Maya ruïne zien. Over twee weken stond mijn vlucht op de planning om naar huis te gaan. Dat kwam wel beangstigend snel dichtbij. Gek dat dit allemaal dan zomaar ophoudt, dat het dan voorbij is. Maar aan de andere kant stel je je er ook een beetje op in en keek er ook wel een beetje naar uit. De gemakken van thuis en dan zou ik eindelijk mijn familie, vrienden en Anne weer zien!
No comments:
Post a Comment