Ik zou drie dagen en twee nachten het gebied in trekken voor ongeveer 90 Euro. In deze prijs zat alle accommodatie, drie maaltijden per dag en elke dag een gids.
De eerste dag begon vroeg in het kleine dorpje Cuajimoloyas. Het was nog goed koud hier op 3200 meter.
In Cuajimoloyas heeft iedereen zijn eigen kleine moestuintje, schuurtje met brandhout en wat kleinvee. Het is erg vredig in het dorpje.
Na kennis te hebben gemaakt met mijn eerste gids vertrokken we. Deze jongen zal mij tot halverwege naar Latuvia (het volgende dorpje waar ik die avond slaap) brengen, waar de ik mijn volgende gids ontmoet die mij mee naar Latuvia neemt. De omgeving is prachtig en we hebben schitterend weer.
Schitterende velden met bloemen en het bos en de velden wisselen elkaar regelmatig af.
Op dit punt hebben we gewacht op de volgende gids en was er tijd voor een kleine lunch.
Mijn nieuwe gids wist veel meer van de omgeving dat de vorige (de eerste liep voorop voor de weg, maar daar hield het helaas wel bij op) en hij vertelde mij veel over de orchideeën die hier overal staan:
Prachtig, dat had ik hier niet verwacht. De jongen was een schat aan kennis en we hebben ook veel planten gegeten. Een van hen smaakte naar munt, de andere plant had een zoete bloem, een ander smaakte naar anijs en er was ook een plant met een koolsmaak. Verder waren er ook eetbare paddenstoelen. Na een paar uur lopen kwamen we in de buurt van Latuvia. Aan de rechten kant zag ik opeens een appelplantage. Dat is bijzonder. Tot nu toe had ik nauwelijks appels gegeten op mijn reis omdat ze vaak geïmporteerd werden uit de US en ze behoorlijk melig waren..
Er was een man aan het werk op de plantage. Ik vertelde tegen mijn gids dat ik graag wat appels wou kopen. Hij riep iets en de man kwam naar ons toe en plukte een hele berg appels. Op de vraag ¿Cuánto cuesta? (kwanto kwesta, hoe veel kost het) gaf hij aan dat het vandaag gratis was. Muchas gracias señor.
Ook in Latuvia heeft iedereen een eigen moestuintje. En in Mexico mogen de maiskolven natuurlijk niet ontbreken!
Menig huis heeft ook zijn eigen appelboom:
Het uitzicht van mijn slaapplek voor die avond:
Na een lange en diepe nachtrust (ik had heerlijk geslapen na het wandelen van gister) werd ik wakker in een witte wereld:
Langzaam kwam de zon er doorheen:
De gids van gister liep vandaag weer met mij mee naar het volgende dorp: La Neveria. Hij had zijn fiets bij zich, zodat de weg terug niet zo lang zou duren.
Tijdens het wandelen vertelde hij dat hij en de andere gidsen niet betaald krijgen voor dit werk. Ze worden door de gemeenschap uitgekozen en doen dit werk voor een of twee jaar. De dagen dat ze geen gids zijn doen ze hun normale werk om geld te verdienen. Hij gaf aan dat hij het erg leuk vond om toeristen (ook veel Mexicanen) rond te leiden, maar dat het hem wel twee a drie onbetaalde dagen per week opleverde.
Opnieuw zagen we weer veel bloemen en paddenstoelen.
De tweede nacht zou ik bij een lokale familie slapen. Een bijzondere ervaring om dit mee te maken. De tuin zat vol met kippen, kalkoenen, geiten, honden en een koe.
Voor het toilet moest je naar buiten. Ongelukkig zaten er veel gaten en kieren in het huisje waardoor er in de avond en ochtend een ijs koud windje langs je billen blies. Aihh
Als je warm wou douche dan moest je een pannetje water koken en dat vervolgens in een hokje over je heen gooien. Humm, laat maar zitten, ik douche morgen wel.
Moeders was bezig met appelmoes te maken. Dit ging vervolgens in potjes en werd in Oaxaca verkocht.
Het dieet in de landelijke gebieden van Mexico is niet heel bijzonder: de drie maaltijden per dag bevatten altijd tortilla's, een drapje van buinen bonen, chocolademelk met brood (dat dip je in je chocolademelk) en natuurlijk pittige salsa. Bij het ontbijt krijg je er soms eieren bij en bij de lunch/avondeten pompoen of wat sla. Maar het smaakt eigenlijk best wel goed!
Helaas was de derde dag minder goed dan de afgelopen twee dagen en het bleef de hele dag mistig. Vandaag had ik weer een nieuwe gids en we liepen van La Neveria naar Benito Juárez. De tocht was erg mooi:
Helaas werd het weer niet beter door de dag heen. De mist werd dikker en dikker en het begon uiteindelijk een beetje te regenen.
Eenmaal in Benito Juárez zat helaas mijn tocht er op. Nog een maaltijd en dan zou ik weer terug gaan naar Oaxaca (pompoen met kaas, tortilla's en chocolademelk).
Ik heb ontzettend genoten van de afgelopen drie dagen. Lekker kunnen wandelen in de bossen, veel bloemen gezien en lekker gegeten. De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk en iedereen groet je. Dit had ik absoluut niet willen missen.
Helaas regende het nog steeds toen ik mijn lunch op had. Ik moest 5 km lopen voordat ik bij de weg uit kwam waar de bus langs zou komen en in die 5 km ben ik goed nat geregend. Eenmaal bij de weg stopte er al snel een local voor me, ik hoefde dus niet meer in de regen op de bus te wachten. Toen we de bergen van de Sierra Norte uit reden kregen we dit uitzicht te zien:
Eenmaal terug in Oaxaca was het een beetje relaxen en klaarmaken voor de laatste vier dagen in Mexico stad.
No comments:
Post a Comment